Hoe Flandrien we ons soms ook mogen voelen, ArtNouvelo is geen fan van druilerige en grijze oktobermaanden. Onze fiets komt langzaam maar zeker wat minder buiten en de nachten beginnen het op kousevoeten weer te winnen van de dagen. De zomer zit erop, de bladeren en het doek vallen over het wegseizoen. Bovendien is oktober de maand waarin we moesten afscheid nemen van onze jeugdheld en wielergod Frank Vandenbroucke.
Het was deze week alweer 11 jaar geleden dat Frank het leven liet in het warme Senegal. Alsof ook hij wilde ontsnappen aan dat druilerige herfstweer en meer. 12 oktober 2009, het nieuws sloeg in als een bom. We weten misschien niet meer precies wat we aan het doen waren toen we het vernamen, maar we weten nog exact wat we erna deden. Op het internet alle mooie momenten bekijken en herbekijken. Later op de avond de hommages aan VDB op de televisie. Onze held uit Ploegsteert was - en is - de reden waarom wij op zondagen of woensdagnamiddagen uren voor de buis zaten gekluisterd. Hij maakte wielrennen weer cool dankzij z‘n ongelooflijk gevoel voor stijl, tijdens en buiten de koers. Meertalig, zelfbewust, high tech, veranderende haarsnit en dito accessoires, .. de coureur was plots veel meer dan een wielrenner.
Buiten een handdruk ergens op de parking van het Vandenstock stadion -was het oktober 2002, na een partij tegen het bescheiden Noorse Midtjylland, we willen het kwijt- en een aanmoediging om er weer te staan, ooit, binnenkort, was er geen persoonlijk contact. We weten eigenlijk niet zo veel van Franks complexe persoonlijkheid, hoewel er veel over geschreven is natuurlijk.
Wat als Frank niet voor Cofidis had getekend? Wat als Frank ‚nee‘ had gezegd tegen dat eerste handjevol stilnoct? Wat als Frank gewoon wereldkampioen was geworden in Verona? Wat als Frank niet met handboeien voor de televisiecamera moest destijds? Wat als hij gewoon was thuisgebleven 11 jaar geleden? Wat als we gewoon weer even de ogen sluiten en genieten van Frank op de fiets? De coureur gewoon weer wielrenner laten zijn.
Dat lijkt ons het best en dus heeft het selectiecomité van ArtNouvelo nog eens even de mooiste momenten in de carrière van Frank Vandenbroucke op een rijtje gezet.
1. Gent-Wevelgem 1998 - De race van de vriendschap.
VDB is samen met bloedsbroeder Nico Mattan in de aanval. Mee met het duo : de Deen Lars Michaelsen. Karaktermens Mattan was al een hele poos solo op pad, toen VDB en Michaelsen hem bijbeenden op minder dan 15km van de meet. Om beurten demarreren de twee (toen) „Mapeiboys“ op Westvlaamse wegen tegen de arme Lars Michaelsen, die uiteindelijk kopje-onder gaat. VDB wint, maar had het eigenlijk ook wel zijn beste vriend gegund. Mattan zal vele jaren later in 2005 zelf op een legendarische wijze de koers in zijn geboortestreek winnen. Juan Flecha weet tot op de dag van vandaag niet hoe hij die 2005 editie kon verliezen.
2. Luik Bastenaken 1999: - De blik naar Bartoli op La Redoute:
Vooraf aangekondigd waar hij zou demarreren, op de Saint Nicolas, huisnummer inclusief. Tussendoor een titanenduel met Bartoli op La Redoute. Zij aan zij, versnelling na versnelling, tot de Italiaan parkeerde. LBL was de koers die op zijn lijf geschreven was. Boogerd gedegradeerd, Bartoli vernederd. Ploegsteert was die avond grootser dan Las Vegas.
Wijlen Mark Van Lombeek horen we nog „..en het zal zeker niet de laatste [wereldbekerzege] zijn“ zeggen. Helaas was het dat dus wel.
3. Ronde van Spanje 1999 - De bloemen voor Sarah:
Vertrokken met een koffer waar 1 wielertruitje inzat. Huwelijk net afgeblazen, verloving geannuleerd. Waarom koersen, en indien toch, waarom dan langer als een weekje? De Spaanse zon en een Italiaanse schone zorgen voor de kentering.
Plots staat VDB er. Gaat mee bergop, eindigt eens 3de in een etappe na Ulrich en Olano op dag 5, wint dan zelf in Teruel en gaat als een raket door de slotweek van de Vuelta, met nog een geweldige overwinning in Avila en de puntentrui in Madrid. Voor het eerst sinds decennia hebben we het gevoel dat een Belg de ronde kan winnen. Die 19e etappe naar het mythische Avilla. Zet zich kilometers bergop aan de leiding van een spartelend elitegroepje en gaat ervandoor, als Piepoli probeert de bergpunten mee te pikken. Laat zich weer inlopen riching Avila en gaat er dan als een speer vandoor over de kasseien die naar de vestingstad leiden. Toppers als Ullrich, Laiseka, Tonkov, Heras, Jimenez, Olano en Zarrabeitia staan zelfs in de verste verte niet op de finishfoto. De bloemen zijn voor Sarah.
4. Scheldeprijs 1996 - Eenzaam voor een jagend peloton:
Het ontbolsteren van een talent. De 21-jarige Vandenbroucke rijdt kilometers voor een jagend peloton, dat er alles aan doet om het tot een sprint te laten komen. Een onmogelijke strijd tegen alle wielerwetten in. Toch doet hij precies dat : hij wint met een handvol seconden voorsprong en een hartslag van 210. „La classe“, zoals hij het zelf verwoordde, aldus de verzorger.
5. Ronde van Vlaanderen 1999 - De grote drie vechten het uit.
Een duel tussen de drie beste klassieke renners van een generatie. Museeuw, Van Petegem en Vandenbroucke. De sterkste, de slimste en de coolste. Vandenbroucke zet de koers op stelten en trekt meteen mee in een vroege kopgroep van zo‘n 20 man. Die groep wordt teruggepakt door een jagend peloton na een valpartij van Cofidis-ploegmaat en motor van de ontsnapping, Philippe Gaumont. Museeuw en Van Petegem geraken weg op de Muur, mede doordat VDB voet aan grond moet zetten door een valpartij bij het opdraaien van de Vesten. Uit het niets komt VDB dan toch terug aansluiten net voor de Bosberg. In de sprint blijkt de "zwarte van Brakel" echter niet te kloppen. Het levert geen overwinning maar wel de mooiste Ronde van Vlaanderen in jaren op. Kan je als Belg ontevreden zijn met een volledig Belgische top 3? Nee dus.
6. Parijs-Nice 1998. De Ronde-renner steekt zijn kop aan het internationale venster.
De Koers naar de Zon. Zon is er niet op de Col de la République daar midden maart 1998. We zien een jonge VDB solo in de sneeuw, met de witte leiderstrui om. Van start tot finish rijdt VDB in het wit, wat Jalabert en co ook proberen. VDB bevestigt hier dat hij rittenkoersen kan winnen.
7. Omloop het Volk 1999 : weerwraak op Mapei.
Het is weer een miezerige dag – VDB lijkt wel een voorliefde te hebben voor grootse momenten in natte omstandigheden – en VDB gaat er alleen vandoor op iets meer dan 10 kilometer van de aankomst. Wilfried Peeters slaagt er nog in om het gat te dichten, en wat dan volgt is een kilometerlange thriller. VDB-met-blok-aan-het-wiel-Peeters en de groep Tschmil, Museeuw, Steels, Planckaert, Knaven, Van Petegem strijden om een gat van 50m tot de achtervolgers breken. In de sprint speelt een surplacende VDB met Peeters door opzichtig de versnelling te bekijken van die laatste, en maakt het dan vlotjes af. VDB werkt als bevrijd van het Mapei-team-juk.
VDB -"Veruit De Beste".
Ventje Dat Beklijft
Vedette Die Bevestigt
Viriele Doyenne, Brouckie
Verafgood Door Belgie
Veel Dure Bolides
Vervloekte Doping, Bimbo
Vuelta Der Bevrijding
Verona Dwaze Breuk
Vlaanderen Demarrage Bosberg
Vader-Dochter Band
Versmacht Door Bevestigingsdrang
Verguisd Door Belgie
Veel Donkere Bladzijden
Vrij Daar Boven
Eindelijk.
Veruit De Beste.
Altijd.
Rust in Souplesse, Frank!
